Türk dünyasındaki işbirliği sürecinde tüm liderlerin önemli rolleri olduğu muhakkaktır. Bunların başında, bizim kanaatimizce, Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Turgut Özal ve Kazakistan Kurucu Cumhurbaşkanı Nursultan Nazarbayev gelmektedir.
Біз наурыз айынын 3-і күні Еуразия ұлттық университетінің Әлихан Бөкейханның 155 жылдығына орай ұйымдастырған халықаралық ғылыми конференцияда Зәки Уәлидинің шығармаларындағы Әлихан Бөкейхан және Алаш тарихына қатысты баға жетпес мәліметтер туралы бір баяндама жасаған едік.
ХХ. ғасыр түркі дүниесі тарихнамасында келешекте аты алтын әріптермен жазылуға тиіс ұлы ғалым Уәлидинің еңбектері қазақтар үшін екі тұрғыдан маңызды.
Devamı…
Röportaj Alican Efe
(Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Tarih Bölümü Son Sınıf Öğrencisi)
– Merhaba değerli Prof. Dr. Abdulvahap Kara hocam Tarihçizgisi dergisi için kıymetli vaktinizden feragat edip bizimle bu röportajı gerçekleştirmeyi kabul ettiğiniz için size teşekkür ederim. Hocam Türkiye Cumhuriyet tarihinde Turgut Özal’ın özel bir yeri olduğunu biliyoruz. Onun aynı zamanda Türk dünyasında da önemli yeri olduğu bir gerçek. Bugünkü sohbetimizde sizinle Turgut Özal ve Türk dünyası hakkında konuşmak istiyoruz. Çünkü, siz bu konuya önem verdiğiniz için “Turgut Özal ve Türk Dünyası Türkiye-Türk Cumhuriyetleri İlişkileri 1983-1993” isimli bir kitap yayınlamıştınız. Böyle bir kitabı yazmak nereden aklınıza geldi?
– Öncelikle Turgut Özal konusunda söyleşi yapmak istediğinizden dolayı büyük bir memnuniyet duyduğumu ifade etmek isterim. Çünkü sizin de ifade ettiğiniz gibi Turgut Özal sadece Türk Türkiye Cumhuriyeti tarihinde değil, Türk dünyası ve belki de dünya tarihinde çok önemli bir izler bırakmış ileri görüşlü bir devlet adamıdır. Bu sebeple biz böyle tarihi değerlerimizi zaman zaman dile getirmek ve özellikle genç nesillere hatırlatmak durumundayız. Çünkü zamanı içinde dile getirilmeyen böyle siyasi ve edebi şahsiyetlerimiz unutulmaktır veya hak ettiği değeri bulamamaktadır.
Devamı…
Bugün 19 Mayıs 2019. Bundan tam 100 yıl önce bugün Mustafa Kemal Paşa Samsun’a ayak basarak Milli Mücadele’yi başlatmıştı.
Mustafa Çokay Mart 1921’de İstanbul’a geldiğinde Yusuf Akçura şöyle demişti: Devamı…
Түркиядағы 15 шілде күнгі әскери төңкерістік әрекетке бір жылдан асты. Алайда әлі онын қыр сыры толық ашылған жоқ. Қараңғылык нүктелері баршылық. Осы уақиғаны зерттеушілердің еңбектерін оқып зердемде жарықтандыруға күш жұмсап келемін. Қазір қолымда Түркияның алда келген журналистерінен Әбдіқадыр Селвидің “ТӨҢКЕРІСКЕ ЖОЛ ЖОҚ: 15 ШІЛДЕ ТҮНІНІҢ ТОЛЫҚ ХІҚАЯСЫ” атты кітабы. Оқып жатырмын. Осы тақырыпта көп ізденген, уақиғаның бел ортасындағы қуәгерлерімен кездесіп әңгімелескен сондай-ақ сот істеріндегі құжаттармен танысып шыққан Селви де осы төңкерістік әрекетті бүге шігесіне дейін аша алмағанын жасырмауда. Ол кітапқа жазған үш жарым беттік алғысөзін мына сөздермен аяқтауда:
“2016 жылы, 15 шілде түні CNN Түрк телеканалында әріптесім Ханде Фыратпен бірге Президент Ердоғанмен жасаған және тікелей эфирге берген тарихи сұхбатқа келер болсақ, бұл, құмыр бойы әсте ұмыта алмайтын бір сәт еді.
Соңғы сөзім, негізінде алғашқы сөзім болуға тиіс еді. 15 шілденің кітабын жаздым, бірақ 15 шілдені аша алдым ба? Бұған “Иә” деп жауап беруді қалар едім, алайда берсем де ең алдымен оған өзім сенбес едім. 15 шілде туралы көп кітап жазылды бірақ төңкерістік әрекеттің кітабы әлі жазылған жоқ.
Төңкерістік әрекеттің сәтсіздікке ұшырауына байланысты баз біреулер қаһармандық дастандары жазып жатыр. Төңкерісшілер болса табысқа жете алмағандықтары үшін шындықтарды жасыруға әлек. Құдай сақтасын, егер 27 мамыр және 12 қыркүйек сыяқты табысқа жеткен болғанда олардың мүмкін төңкерістік әрекетке қалай дайындалғандықтарын және қалай табысқа жеткендеріне қатысты естеліктері жарық көретін еді. Сонымен бірге бұл төңкерістің сыртқы қолдауы өте күшті. Саяси билік мұны, “НАТО-ға сүйенген төңкеріс” ретінде көріп отыр. Бірақ 15 шілдешілер табысқа жетпегендері үшін бұл байланыстары анықталған жоқ.
15 шілдеге куә болған бір журналист ретінде бір күн осы төңкерістің шынайы кітабын жазуды армандап отырмын. Міне сонда қана “15 шілдені жаздым” дей аламын. Соған қарамастан осы еңбегімді оқуға уақыт бөлгендерге алғаш рет осы кітапта таба білетін мәліметтерге орын беруге күш жұмсадым. Бұл кітапты кейін жазылатын кітабымның кіріспесі ретінде қабыл алыңыздар.”
Расында бұл тамыры тереңдерде жатқан күрделі бір төңкеріс. Тереңдегі қараңғылықтарды жарықтандырудың уақыт талап етері сөзсіз.
15 Temmuz kalkışmasının üzerinden bir yıl geçti. Ama hala bu kalkışma tam anlamıyla aydınlatılmış değil. Karanlık noktaları var. Darbeyi üzerine araştırma kitaplarını okuyup anlamaya, karanlık noktaları zihnimde aydınlatmaya çalışıyorum.
Şimdi Abdülkadir Selvi’nin yeni çıkan kitabını okuyorum. Bu konuda çok çalışmış, olayın önemli tanıklarıyla görüşmüş ve mahkeme dosyalarını incelemiş gazeteci Selvi de darbeyi tam anlamıyla çözemediğini söylüyor. Kitabın önsözünü o şu sözlerle bitiriyor:
“15 Temmuz 2016 gecesi CNN Türk’te gazeteci arkadaşım Hande Fırat’la birlikte Cumhurbaşkanı Erdoğan’la yaptığımız tarihi yayına gelince, bu, yaşadığım sürece unutamayacağım bir andı. Son sözüm aslında ilk söz olmalıydı. 15 Temmuz’un kitabım yazdım ama 15 Temmuz’u aydınlatabildim mi? Buna “evet” cevabını vermeyi çok isterdim ama verseydim de en önce ben inanmazdım. 15 Temmuzla ilgili çok kitap yazıldı ama darbenin kitabı henüz yazılamadı.
Darbenin başarısız olması nedeniyle kimileri bunun üzerinden kahramanlık destanları yazıyor. Darbeciler ise başarısız oldukları için gerçekleri gizlemeye çalışıyor. Allah korusun, eğer 27 Mayıs ve 12 Eylül’de olduğu gibi başarılı olabilselerdi, belki de darbeyi nasıl hazırladıkları ve nasıl başarılı olduklarına dair anıları yayımlanacaktı. Ayrıca bu darbenin dış desteği çok güçlü. Siyasi iktidar bunu, “NATO destekli darbe” olarak görüyor. Ama 15 Temmuzcular başarılı olamadığı için bu bağlantılar da ortaya çıkarılamadı.
15 Temmuz’u yaşamış bir gazeteci olarak bir gün darbenin gerçek kitabını yazmayı çok istiyorum. İşte o zaman “15 Temmuz’u yazdım” diyebileceğim. Buna rağmen yine de okuma zahmetinde bulunanlara ilk kez bu kitapta bulabilecekleri bilgiler vermeye gayret ettim. Bu kitabı daha sonra yazılacak olan kitabın bir mukaddimesi olarak görebilirsiniz.”
Gerçekten de çok derin bir kalkışma bu. Derinliklerdeki karanlıkların aydınlatılması zaman alacak gibi görünüyor.
Teröristin dini, milliyeti, mezhebi olmaz. Terörist teröristtir. Reina katliamını yapan teröristin DAEŞ’li olduğu kesin kanıtlarla ortaya çıkmıştır. Dini milliyet’i ne olursa olsun Masharibov isimli insan kasabı alçak bir DAEŞ teröristidir. Şimdi buna kalkıp ikide bir Özbek teröristi demenin ne anlamı var? O bir DAEŞ teröristidir. Bir DAEŞ teröristi Avrupa’da katliam yaptığı zaman Avrupalılar “Müslüman terörist” dediğinde Türk basını ayağa kalkıyor.
![[code language=”css”] <meta property="og:image" content=" http://www.abdulvahapkara.com/wp-content/uploads/2017/01/DAEŞ-TERORIST-1.jpg " /> [/code]](http://www.abdulvahapkara.com/wp-content/uploads/2017/01/DAEŞ-TERORIST-1-1024x576.jpg)
“O Müslüman olamaz. O bir DAEŞ teröristidir. İslam terörizmi desteklemez. Aksine İslam dini barış dinidir. İnsan öldürülmesini hiçbir şart altında kabul etmez. Avrupa basını “Müslüman terörist” demekle tüm İslam alemini töhmet altında bırakarak, islamofobi yaratmak istiyor. Onun için Müslüman teröristi diyor” şeklinde Avrupa basınını eleştiriyor. Ki, bu doğrudur. Biz de aynı eleştiriyi yapıyoruz.
Ama iş Türk dünyasına gelince aynı hassasiyet gösterilmiyor ve “Özbek teröristi”, “Kırgız teröristi” denilerek adeta bir Türk dünyası fobisi yaratılmak ve böylece Türkiye ile Türk Cumhuriyetleri arasına nifak sokulmak isteniyor. Bu sebeple DAEŞ teröristine “Özbek teröristi” diyerek bilerek veya bilmeyerek Türk dünyası düşmanlığına çanak tutan tüm medya kuruluşlarını protesto ediyorum. Sağ duyulu basın mensuplarını ise bu oyuna alet olmamaya ve alçak Masharibova DAEŞ veya İŞİD teröristi demeye çağırıyorum.
Prof. Dr. Abdulvahap Kara
Türkiye’de 15 Temmuz 2016’daki darbe girişiminde tutunduğu demokratik tavrı için Rusya Federasyonu Devlet Başkanı Vladimir Putin’e Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın teşekkür ettiği gibi, bundan tam 25 yıl önce tutucu Komünist liderlerin başarısız darbe teşebbüslerinde Mihail Gorbaçov da yardımlarından dolayı Turgut Özal’a teşekkür etmişti.
Olayları tekrar hatırlarmak için 25 yıl öncesine gidelim. 19 Ağustos 1991 sabahı Sovyetler Birliği Komünist Partisi’nin tutucu üyelerinin darbe yaparak yönetimi Gorbaçov’dan devraldıkları haberi tüm dünyada yankılandı. Haberi Cumhurbaşkanı Turgut Özal tatil yapmakta olduğu Marmaris’te öğrendi. Neler oluyordu? Sovyetler Birliği’nde yapılan tüm reformlar, Batı ve Türkiye ile tesis edilen iyi ilişkiler, KEİB Projesi ne olacaktı? Tekrar soğuk savaş günlerine mi dönülecekti? Darbeyi gerçekleştirenlerin niyetleri ne idi?
Tüm bu ve buna benzer sorulara cevaplar bulabilmek için Özal’ın bulunduğu Marmaris Okluk Koyunda Devlet Konukevi’nde yoğun bir telefon trafiği yaşanmaya başladı. Bu telefonlardan biri Washington’a yapılarak Özal ABD Devlet Başkanı George Bush ile görüştü. Özal olayı yakın takibe almaya çalışıyordu. Daha sonra tatilini yarıda keserek ertesi günü Ankara’ya dönmeye karar verdi. Cumhurbaşkanlığı sözcüsü Kaya Toperi basına yaptığı açıklamada Özal’ın Sovyetler Birliği’ndeki gelişmeleri kaygı ile yakından izlediğini ve tatilini yarıda keserek 21 Ağustos sabahı Ankara’ya dönmeye karar verdiğini söyledi.[1] Devamı…
Dün İstanbul’un Küçükçekmece semtinde Avrasya Stratejik Araştırmalar Vakfı’nda “Avrasya Kıtasında Kazakistan’ın Önemi ve Yeri” konulu bir konferans verdim. Konferansta Kazakistan’ın Avrasya’daki önemini belirttikten sonra Türkiye ve Rusya arasındaki gerginliği çözmek için Türk Keneşi’nin de harekete geçmesi gerektiğine vurgu yaptım. Bu meyanda, Genel Sekreter Ramil Hasanov’un üye ülkeler liderlerini bir araya getirerek bu meselenin çözüm yollarının görüşülmesini sağlamalı. Çünkü, Türk Keneşi’ndeki iki ülke, Kazakistan ve Kırgızistan, aynı zamanda Rusya’nın da üye olduğu Avrasya Ekonomik Birliği’nin de üyesidir. Böylece konu bu birliğin de gündemine taşınabilir. Çünkü, gerginlik bu birliğe üye ülkelerin de ticaretine zarar vermeye başladı.
